از عشق تو جان نمی توان برد

وز وصل نشان نمی توان برد

بر خوان رخت ز بیم آن زلف

دستی به دهان نمی توان برد

دارم به لب تو حاجتی، لیک

نامش به زبان نمی توان برد

داری دهنی، که از لطافت

ره بر سر آن نمی توان برد

چون چشم تو پیش عارضت راه

بی تیر و کمان نمی توان برد

گر چه کمر تو پیچ پیچست

با او به زیان نمی توان برد

کاری که کمر کند چو زلفت

هر سر به میان نمی توان برد

از غارت چشمت اندرین شهر

رختی به دکان نمی توان برد

بر سینهٔ اوحدی ز عشقت

داغیست، که آن نمی توان برد